“Goeiedag, ik heet Jonathan”. “Mijn naam is Avril”. “En ziehier Fleur bleue”. Zo stellen ze zich voor, want ja deze tandem heeft een naam. Dit is trouwens niet verrassend gezien de plaats die ze in dit stel inneemt. Zou men niet eerder over een trio moeten spreken?

Nu al een maand geleden hebben ze deze trotse blauwe elektrische fiets geadopteerd en sindsdien zijn ze er verliefd op geworden: “We gebruiken de fiets altijd” verklaren ze beide bijna in koor.

De zin om een tandem aan te kopen begon met een eenvoudige vaststelling. “Verschillende vrienden van ons zeiden: “jullie zijn de hele tijd samen. Waarom hebben jullie twee fietsen en niet één enkele fiets?” Ik vond dit een heel romantisch idee”, vertrouwt Jonathan ons toe.

Ze ontdekten Fleur bleue op een website voor tweedehands spullen. “Diegene die ons de fiets heeft verkocht, was super enthousiast om met een tandem te rijden, maar zijn vrouw minder”, grapt Avril. “Een tandem is niet geschikt voor alle stellen”, erkennen ze.

Zij hebben hun evenwicht gevonden. Hij neemt voorop plaats en zij achterop. Dit is normaal, want er is een verschil in grootte tussen de twee plaatsen. Bovendien komt dit goed uit: Jonathan zit liever vooraan, want Avril rijdt roekelozer.

Op deze manier doorkruisen ze sinds een maand Brussel. “Soms moeten we een omweg maken om iemand ergens te brengen”, gekscheert Avril. Een tijdje geleden moest Jonathan naar de schouwburg gaan. “We vroegen ons af, hoe we dit aan boord zouden leggen. Uiteindelijk ben ik samen met hem het toneelstuk gaan bekijken”, glimlacht de jonge vrouw.

“We trappen met z’n tweeën als we in de rats zitten”

Indien Avril administratieve formaliteiten moet afhandelen, begeleidt haar partner haar. “ We trappen samen indien we in de knoei zitten, wat me ook aanmoedigt om de administratieve rompslomp aan te pakken, zegt hij. Diegene die wacht, brengt een boek mee: “we hebben onze leestijd verdubbeld”, merkt Jonathan op.

Om boodschappen te doen, lijkt Fleur bleue een ideale metgezel. Ze hebben goede zakken, stapelen de zakken op de bagagedrager en Avril kan ook nog een doos in haar armen nemen. “De persoon achteraan heeft de handen vrij. Ze kan dus masseren of boterhammen smeren”, gekscheert Jonathan.

“Minder ruziemaken”

Ze verzekeren dat ze nu minder ruziemaken dan toen ze twee fietsen hadden. Jonathan kan voortaan de snelheid wat controleren, terwijl vroeger Avril sneller trapte dan hij, wat spanningen kon veroorzaken. “ Op de tandem bepaal ik een minimaal tempo. Bovendien weet ik niet hoe dit kan, maar zij kan achteraan sneller rijden. Ik benut haar energie ten volle”, grapt hij. “Ik merk dat hij minder snel fietst dan ik omdat ik ooit eens met mijn moeder met de tandem reed en we veel sneller vooruitgingen”, bevestigt Avril.

Een tandem in Brussel blijft een vreemde eend in de bijt. Het valt Avril en Jonathan op dat mensen goedgemutst worden indien ze voorbij fietsen, waar zij op hun beurt ook opgewekt van worden. “De reactie van kinderen is schattig. Ze lijken te hallucineren: één fiets? Twee fietsen? Één fiets!” lacht Jonathan.

Op dit ogenblik zijn ze werkloos, maar ze hebben het gevoel dat de tandem hen in hun keuze zal begeleiden. “We hebben als eens gezegd dat we op dezelfde plaats zouden moeten werken”, ontleedt Avril.