Camille Pollie herinnert zich haar eerste fietsritje nog goed : thuis in de tuin. Later maakte ze vaak fietstochtjes met haar grootvader.

Maar dat was in een andere stad, lang geleden.

Sedert een tiental jaren doorkruist ze Brussel met haar tweewieler. Camille Pollie is uit haar geboortestad Brugge vertrokken - mooi, maar voor haar iets te klein geworden - om in Brussel te komen studeren. « Het is hier wel groter, maar toch zijn er vele kleine handelszaken. Het is leuk om deze twee niveaus te hebben in eenzelfde stad. Ik hou van de Brusselse sfeer en denk er nog niet aan om te vertrekken », vertrouwt ze ons toe.

In Brugge rijdt iedereen met de fiets. Toen ze in Brussel toekwam, was Camille dan ook verbaasd dat ze een van de weinigen was die zich per fiets naar school begaf. « Het was raar om vast te stellen dat het hier een beetje ongewoon was. Voor mij is fietsen gemakkelijker en goedkoper. Dat lijkt me toch vanzelfsprekend », verklaart ze.

Camille woont in het hartje van de stad, dicht bij het station Anneessens, en niet ver van de school waar ze gestudeerd heeft (Ritcs). Op weg naar haar werk bij de VRT doorkruist ze dagelijks een deel van de stad. Per fiets natuurlijk. « Het is vijf kilometer van het centrum tot Meiser. Voor sommigen lijkt dat het einde van de wereld, maar het gaat best wel snel », lacht Camille. « Bij slecht weer neem ik natuurlijk het openbaar vervoer. »

« Het maakt mijn hoofd leeg »

Camille Pollie is Community Manager van Open VRT. Via evenementen, workshops..... tracht ze studenten of jonge zelfstandigen die gepassioneerd zijn door de media, in contact te brengen met de openbare omroep. Bij de VRT worden personeelsleden aangemoedigd om per fiets of met het openbaar vervoer naar het werk te komen. Zo biedt de openbare omroep o.a. de leasing van een electrische fiets aan.

Voor Camille is de fiets niet zomaar een vervoermiddel. « Fietsen maakt mijn hoofd leeg. Ik ben in beweging en het geeft me de kans om sommige frustraties weg te werken », vermeldt ze.

Ze had een auto, maar die heeft ze verkocht. Om haar ouders in Brugge te bezoeken, neemt ze de trein. Voor verplaatsingen in de Brusselse rand, of naar winkels die in de industriezones liggen, maakt ze gebruik van een deelauto.

« Op tien jaar tijd heb ik het aantal fietsers zien toenemen. Vandaag zie ik al veel fietsende kinderen. Op een gegeven ogenblik zullen de politici gehoor moeten geven aan de behoeftes van deze fietsers. Hoe minder wagens beschouwd worden als een sociaal voordeel, hoe beter de toestand zal worden voor de fietsers » meent Camille Pollie.